„Opisuję różne sprawy tylko dla ojca duchowego i wiem, że potrafi on zachować mój drogi i wielki sekret. Pisać dla niego, pisać, aby okazać posłuszeństwo, to także rodzaj modlitwy.” [16.02.1932]

Wśród tekstów Marty spotykamy różne pisma: listy, modlitwy, przemyślenia… W latach 1929–1932 na polecenie księdza proboszcza z Châteauneuf-de-Galaure, prowadzi dziennik („Journal” – we Francji wydany drukiem w 2013 roku, w Polsce czekamy na jego tłumaczenie).

Marta, ponieważ sama jest sparaliżowana, potrzebuje sekretarza… i czasami wiele ją to kosztuje. Sama z siebie nie zamierza pisać książek. Pewnego dnia zdobywa się na wyznanie: „Coraz większą niechęć budzi we mnie pisanie. Objawiać zaszczyty niebieskie, ujawniać coraz liczniejsze łaski, którymi obdarza mnie Bóg miłości, to najboleśniejsza próba… A jednak muszę wyjawić mojemu ojcu wszystko, co leży mi na duszy.” [23.02.1932]

W pismach, które znamy, wyraża całe swoje życie. Mówi o tym, czego doświadcza, stara się oddać swoje uczucia, pragnienia, miłość do Pana Boga.

Jednym z sekretarzy Marty był ks. Faure, obecny każdego tygodnia przy jej łóżku, gdy przeżywała Mękę Pana Jezusa. Poruszające są te zapiski będące świadectwem jej szczególnego zjednoczenia z Bogiem.