Ogniska Światła i Miłości powstały we Francji jako wspólne dzieło świeckiej dziewczyny – Marty Robin i księdza diecezji lyońskiej – Jerzego Fineta. Jeśli nawet cała inicjatywa pochodziła od niej (a raczej od Boga przez nią), niczego nie udałoby się zrealizować, gdyby nie całkowite i zdecydowane zaangażowanie ks. Fineta. Pierwsze spotkanie tych dwojga miało miejsce 10 lutego 1936 roku w Châteauneuf-de-Galaure.
Powiedział
a mi, że Kościół całkowicie się odnowi poprzez apostolat świeckich. Wiele mi o tym mówiła. Powiedziała nawet: „Świeccy będą mieli bardzo ważną rolę do odegrania w Kościele…”. Zapewniała, że laikat będzie się kształtować na wiele sposobów, między innymi dzięki Ogniskom światła, dobroci i miłości. Nie wiedziałem jednak co chciała przez to wyrazić. „To będzie coś nowego w Kościele, tego jeszcze nigdy nie było…Nie chodzi o zakon. Ogniskami Miłości pokieruje kapłan, ojciec, a w ich skład wejdą zaangażowani świeccy. Ogniska Miłości będą promieniować na cały świat! Staną się odpowiedzią Serca Jezusowego udzieloną światu…”.
Posłuszny Bożemu wezwaniu, za zgodą, a wręcz zachętą biskupa
i swoich przełożonych, ksiądz Jerzy Finet poprowadził pierwsze rekolekcje w Châteauneuf-de-Galaure, od poniedziałku 7 do niedzieli 13 września 1936 roku. Stały się one wielkim wydarzeniem i decydującym etapem w zakładaniu 
Ognisk. Spośród uczestników rekolekcji Bóg powołał pierwszych członków, osoby świeckie gotowe zaangażować się w życie wspólnotowe i posługę ewangelizacji poprzez prowadzenie rekolekcji.
Z upływem czasu we Francji i na całym świecie, powstały nowe wspólnoty, w których świeccy, pod opieką kapłana, żyją Ewangelią.